“เพราะพระองค์ท่าน...ให้ชีวิตใหม่แก่เรา” 

เสียงสะอื้นของหญิงชาวบ้านธรรมดา ที่เปี่ยมด้วยความกตัญญูและสํานึกในพระมหากรุณาธิคุณ

นางสมบัติ นนตะสี อายุ 60 ปี ชาวบ้านกําพี้ อําเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม เล่าทั้งน้ําตา — เมื่อครั้ง สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง เสด็จพระราชดําเนินเยี่ยมราษฎรเมื่อปี 2543 และ 2548 พระองค์ทรงมี พระราชเสาวนีย์ให้รับราษฎรฐานะยากจนเข้าเป็นสมาชิกทอผ้าไหมของมูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพฯ พร้อมจัดตั้ง “ฟาร์มตัวอย่าง” เพื่อสร้างงาน สร้างรายได้ และยกระดับคุณภาพชีวิตของคนในชุมชน

“ดิฉันจําได้ไม่ลืม...วันที่ได้เข้าเฝ้าฯ ครั้งแรก ไม่กล้ามองพระพักตร์เลย เพราะเป็นคนบ้านนอก พระองค์ตรัสถามด้วยความเมตตาว่า ‘ผลงานที่ทําถวายสวยงามหรือไม่’ แค่คํานั้นก็ปลื้มที่สุดในชีวิต...เพราะพระองค์ท่านทําให้ครอบครัวเรามีวันนี้ มีบ้าน มีอาชีพ มีชีวิตใหม่ที่มั่นคง”
เสียงของเธอสั่นสะท้านขณะเล่าด้วยน้ําตา

ก่อนหน้านั้น นางสมบัติและครอบครัวเคยอยู่ในสภาพยากจน ไม่มีที่ดินทํากิน รายได้ไม่พอเลี้ยงชีพ แต่เมื่อได้รับพระราชทานโอกาส ได้ฝึกอาชีพที่ศูนย์ศิลปาชีพภูพานราชนิเวศน์ ทั้งการจักสาน ปักไหม และทอผ้าไหม งานแต่ละชิ้นทําด้วยหัวใจและความภาคภูมิใจในฐานะ “สมาชิกศิลปาชีพในพระองค์ฯ”
“ชิ้นหนึ่งได้ถึง 7,000–8,000 บาท ทําต่อเนื่อง 3 เดือนก็มีเงินก้อน พอสร้างบ้าน ส่งลูกเรียนจบมัธยม” เธอกล่าวด้วยแววตาแห่งความสุข

เมื่อทราบข่าวการจากไปของพระองค์ท่าน เธอร้องไห้ไม่หยุด...
“พระองค์คือผู้ให้ชีวิต ดิฉันไม่รู้จะไปทางไหนถ้าไม่มีพระเมตตาของพระองค์ พระองค์จะอยู่ในใจของดิฉันและชาวบ้านกําพี้ตลอดไป”

จากหญิงบ้านนา ป.4 ผู้ไม่มีที่ดิน ไม่มีทุนชีวิต... วันนี้เธอยืนหยัดได้ด้วยสองมือที่พระองค์ทรงประทานโอกาสให้ — คือมือของคนไทยที่สืบสาน “ผ้าไหมแห่งพระราชทาน” ด้วยความจงรักภักดี

นี่คือเรื่องราวเล็ก ๆ ของราษฎรคนหนึ่ง... แต่ยิ่งใหญ่ด้วย “พระเมตตา” ที่เปลี่ยนชีวิตทั้งชีวิตให้มีคุณค่า และอบอวลด้วยความรักในแผ่นดินไทย