#วันนี้ในอดีต #วันชนะศึกบ้านหมากแข้ง
๕ พฤศจิกายน ๒๕๑๙ 
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่10 ทรงเสด็จไปบัญชาการรบ พร้อมร่วมรบกับเจ้าหน้าที่ ณ สมรภูมิบ้านหมากแข้ง จังหวัดเลย ด้วยพระองค์เอง เมื่อ ๔๗ ปีที่แล้ว

สืบเหตุการณ์ เมื่อ ๒๙ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๑๙ ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ได้ลอบเข้าโจมตีฐานปฏิบัติการของตำรวจ มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บสาหัส เฮลิคอปเตอร์ที่ไปรับผู้บาดเจ็บถูกผู้ก่อการร้ายยิงตก ถูกบ้านเรือนของราษฎร ชาวบ้านเข้าช่วยเหลือทหารที่บาดเจ็บ หน่วยเหนือส่งกำลังไปช่วยเหลือ ผู้ก่อการร้ายระดมยิง จนไม่สามารถนำเครื่องลงได้ ต้องนำกำลังทั้งหมดไปส่งลงที่ฐานบ้านห้วยมุ่น แล้วเดินเท้าไปยังฐานบ้านหมากแข้ง ระหว่างทางผู้ก่อการร้ายได้ซุ่มยิงจนทำให้มีผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บอีก

๕ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๑๙
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๙ ทรงมีรับสั่งให้ ร้อยเอกสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช สยามมกุฎราชกุมาร(พระราชอิสริยยศในขณะนั้น) ทรงไปบัญชาการรบ ณ สมรภูมิบ้านหมากแข้งด้วยพระองค์เอง พระองค์ได้เสด็จโดยเฮลิคอปเตอร์พระที่นั่งไปฐานปฏิบัติการบ้านห้วยมุ่น ที่นี่ พระองค์มีรับสั่งกับ พล.ท.สมศักดิ์ ปัญจมานนท์ แม่ทัพภาคที่ ๓ (ในขณะนั้น) ด้วยพระสุรเสียงอันหนักแน่นว่า… “จะต้องไปแก้ไขสถานการณ์ให้ดีขึ้นให้ได้” และแม้ว่า แม่ทัพภาคที่ ๓ จะกราบบังคมทูลทัดทาน เนื่องจากสถานการณ์ขณะนั้นไม่น่าไว้วางใจ แต่พระองค์ก็ทรงยืนยันอย่างหนักแน่นว่า…“ชักช้าไม่ได้ ต้องไปแก้ไขให้ได้ในวันนี้ และเดี๋ยวนี้” จากนั้น ทรงประทับเฮลิคอปเตอร์พระที่นั่ง รับสั่งให้นักบินนำเครื่องมุ่งตรงไปยังฐานบ้านหมากแข้งทันที...

เวลา ๑๕  นาฬิกา ๓๐ นาที ชาวบ้านเห็นเฮลิคอปเตอร์สีแปลกตา มาทางฟากฟ้าด้านทิศเหนือ พระองค์กระโดดลงมาโดยที่ฐานเฮลิคอปเตอร์ยังไม่ทันแตะพื้น.. แล้ว เฮลิคอปเตอร์ ก็ม้วนตัว หมุนกลับ บินขึ้นทันที....พระองค์วิ่งโผสุดกำลังไปทำการบล็อกคุ้มกันให้เฮลิคอปเตอร์ลำอื่นส่งทหารลงมาจนครบ..ณ ฐานปฏิบัติการบ้านหมากแข้ง พระองค์ทรงวางแผนยุทธวิธี การสู้รบอย่างรัดกุม พระราชทานคำแนะนำแก่ทหารถึงวิธีการวางกำลัง การจัดฐาน การวางระบบป้องกันตนเอง การลาดตระเวน พิสูจน์ทราบ การกำหนดมุมยิงของปืนใหญ่และเครื่องยิงลูกระเบิด สัญญาณเตือนภัย ยุทธวิธีปฏิบัติการในพื้นที่ป่าเขา รวมทั้งได้ทรงกระทำเป็นตัวอย่าง
จนถึงเวลา ๑๖ นาฬิกา ผู้ก่อการร้ายยังคงระดมยิงก่อกวน พระองค์ทรงบัญชาการให้ทหารยิงตอบโต้ หลังจากนั้นทรงบัญชาการให้ชุดปฏิบัติการออก “ลาดตระเวน” พิสูจน์ทราบ โดยทรงทำหน้าที่เป็นหัวหน้าชุดด้วยพระองค์เอง ทั้งๆ ที่     แม่ทัพภาคที่ ๓ ได้กราบบังคมทูลทัดทาน เพราะเส้นยากลำบากต่อการเคลื่อนที่ และเสี่ยงอันตรายรอบด้าน แต่พระองค์มีรับสั่งว่า… “ฉันต้องไปเพราะว่าเป็นหน้าที่ของทหาร” ขณะนั้นผู้ก่อการร้ายได้ระดมยิงมายังชุดปฏิบัติการของพระองค์ เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว แต่มิได้ทรงกลัว ทรงมีพระสติมั่นคง สั่งทหารดำเนิน     กลยุทธยิงโต้ตอบ จนผู้ก่อการร้ายล่าถอย... ทรงไม่รอช้าเร่งเข้าฟื้นฟูขวัญกำลังใจแก่ราษฎรทันที พร้อมกับทรงขอให้ราษฎรทุกคนเชื่อมั่น... “เราอยู่ที่นี่ ไม่ต้องกลัว”....เป็นกระแสพระราชดำรัสที่ชาวบ้านจดจำได้ขึ้นใจ...มาจนปัจจุบัน
 หลังจากนั้นได้เสด็จฯ ไปยังบริเวณที่เฮลิคอปเตอร์ถูกยิงตก ทรงตรวจสภาพเฮลิคอปเตอร์อยู่เป็นเวลานาน แล้วเสด็จกลับมาที่ฐานปฏิบัติการ เสวยพระกระยาหารง่ายๆ ไม่ยุ่งยากแก่ผู้ใดเลย ช้อนสังกะสี จานสังกะสี เสวยข้าวจี่แบบชาวบ้าน.คืนวันนั้น อากาศหนาวเย็นยะเยือก หมอกลงจัด...พระองค์นอนในหลุมบุคคล ซึ่งมีความลึกประมาณ ๒ ฟุต หลังคามุงด้วยหญ้าคา มีผ้าปันโจปูรองพื้น เป้สนามหนุนพระเศียร ในเครื่องแบบทหารที่ทรงนำไปเพียงชุดเดียว ไม่มีแม้เสื้อแจ็คเก็ตหรือผ้าห่มกันหนาว 
#เรียนรู้ประวัติศาสตร์ทุกวันกับครูน้ำเพ็ชร