“ตอนเด็ก ๆ เราไม่อยากเป็นเด็กเลยนะ...เพราะมันอดไง” คำบอกเล่าถึงความยากลำบาก ที่สะท้อนถึงความคิดของ “จินดารัตน์ คำเวียง” ชาวบ้านโป่งลึก ต.แม่เพรียง อ.แก่งกระจาน จ.เพชรบุรี ว่า เธอไม่เคยยอมจำนนต่อความยากจน และไม่เคยยอมแพ้ต่อความยากลำบาก ในทุกช่วงวัยของผู้หญิงที่ชื่อ “ว้า-จินดารัตน์ คำเวียง” จึงมีแต่คำว่า เรียนรู้ อดทน และพยายาม
จากที่ต้องตักน้ำขึ้นมารดต้นกล้วย ต้นมะนาว และต้นมะละกอ ได้ผลผลิตบ้างไม่ได้ผลผลิตบ้าง แต่ “พี่ว้า” ของพี่ ๆ น้อง ๆ ชาวบ้านโป่งลึก-บางกลอย ก็ค่อย ๆ เรียนรู้ จนค้นพบมะละกอสายพันธุ์พื้นบ้าน ที่หวานหอมอร่อย และด้วยความที่เป็นคนชอบกินทุเรียน “พี่ว้า” ก็แค่ปลูกไว้กิน เหลือกินก็แบ่งขาย แต่ด้วยความที่เป็นคนชอบกินทุเรียน “พี่ว้า” จึงเลือกทุเรียนพันธุ์สายพันธุ์ที่อร่อยถูกใจคนรักทุเรียนได้มากที่สุด แต่เพราะปัญหาเรื่องน้ำที่ยังไม่สามารถนำน้ำมาใช้ได้อย่างที่ต้องการ ทั้งที่พื้นที่อยู่ติดกับต้นน้ำเพชร และเส้นทางการเดินทางที่แสนยากลำบาก ระยะทางจากบ้านโป่งลึก-บางกลอย ถึง อ.แก่งกระจาน เพียง 30 กิโลเมตร แต่กลับใช้เวลาเกือบ 3 ชั่วโมง ต้องขนทุเรียนลงเรือก่อนจะแบกขึ้นรถด้วยความยากลำบาก ทำให้ผลผลิตจากบ้านโป่งลึก-บางกลอย ไม่สามารถเข้ามาทำตลาดได้เหมือนผลผลิตจากพื้นที่อื่น
กระทั่ง มูลนิธิปิดทองหลังพระ สืบสานแนวพระราชดำริ เข้ามาดำเนินโครงการเพื่อแก้ปัญหาเรื่องการประกอบอาชีพให้กับพี่น้องชาวโป่งลึก-บางกลอย “พี่ว้า” ไม่พลาดที่จะเข้าไปร่วมศึกษาเรียนรู้ทุกอย่าง ทั้งการออกไปศึกษาดูงาน ปลูกทุกอย่างที่กินได้ ด้วยระบบน้ำที่ปิดทองฯ เข้ามาร่วมพัฒนา และพยายามพัฒนาผลผลิตให้ดีเป็นที่ต้องการของตลาด โดยเฉพาะการเปิดตลาดออนไลน์ซึ่งวันนี้ เพจ “สวนทุเรียนโป่งลึก-บางกลอย” และ “HOEM กาแฟโป่งลึก-บางกลอย” ทำให้ทุเรียน และกาแฟคุณภาพจากกลางป่าลึกถึงมือลูกค้าได้ง่ายมากขึ้น จากที่เคยอด วันนี้ “พี่ว้า” บอกว่า หลุดพ้นจากความยากลำบากแล้ว “หลุด” เพราะว่า “พอ” พอกิน พอใช้ และพอแบ่งปัน แต่ที่ยังไม่พอ คือ “ความรู้” ที่ยังต้องเรียนรู้ต่อไปเรื่อย ๆ เรียนรู้เพื่อที่จะพัฒนาและพาให้พี่น้องชาวโป่งลึก-บางกลอย มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น “เงินมันสำคัญนะ แต่เงินมันจะไม่มีค่าเลยถ้าเราไม่ได้พาชาวบ้านให้มีไปด้วยกันกับเรา” “จินดารัตน์ คำเวียง” หญิงนักสู้แห่งบ้านโป่งลึก-บางกลอย ทิ้งท้ายความมุ่งมั่น
มูลนิธิปิดทองหลังพระ สืบสานแนวพระราชดำริ
×
